دوباره تو پیش منی

یه لحظه چشماتو ببند

دوست دارم عاشقتم برای من بازم بخند

وقتی که تو می خندی گلم دنیای من قشنگ میشه

وقتی تو پیشم نباشی دلم هزار تا تنگ میشه

…

تو که جون منی توکه عمر منی نری نری ازم دل بکنی

شدی مثل نفس توی دنیای من

تند تند توی قلب من میزنی

یه روز از همین روزا می بینمت

تو رو اونجا که قرار داشتی با من

فرق این روزا با اون روزا اینه

یکی دیگه پیشته به جای من

حتی این خیابونا و کوچه ها

نبود تورو به من میفهمونن

تموم روز خنده رو لبامه باز

وقتی شب میشه دوباره داغونم

حتی فکر کردن به تو آرزوم شده

خدشه دار شد بعد تو احساس من

انگاری با رفتنت راضی شدی

واسه ی مرگ دل و قصاص من

تموم هوش و هواس من بودی

تو بودی چشم و چراغ خونمون

بعد تو این خونه متروکه شد و

توی این شهر آبرو واسم نموند

♫♫♫

سهم من از تو همی خاطره هاست

تموم روزا رو درگیر تو ام

تویی که پشت و پناه من بودی

چطوری جدا شدی به این زودی

یه دوراهی رو به رومه که ته

آخر هردو همه سیاهیه

اما باز این قلب من بی اختیار

بی اراده رو به سمتت راهیه

…

ترانه سرا : احمد صفایی

سلام من به تو یار قدیمی

منم همون هوادار قدیمی

هنوز همون خراباتی و مستم

ولی بی تو سبوی می شکستم

همه تشنه لبیم ساقی کجایی

گرفتار شبیم ساقی کجایی

اگه سبو شکست عمر تو باقی

که اعتبار می تویی تو ساقی

اگه میکده امروز وای شده خونه ی تدبیر

که محراب دل ما تویی تو مرشد و پیر

همه به جرم مستی سر دار ملامت

میمیریم و میخونیم سر ساقی سلامت

وای سر ساقی سلامت

♫♫♫

یه روزی گله کردم من از عالم مستی

تو هم به دل گرفتی دل مارو شکستی

من از مستی نوشتم ولی قلب تو رنجید

تو قهر کردی و قهرت مصیبت شد و بارید

پشیمونم و خستم اگه عهدی شکستم

آخه مست تو هستم اگه مجرم و مستم

…

یادش بخیر چه روزگاری بود

واسه همه غم دنیا بازی بود

یادش بخیر که هرچی میگذره

فقط واسه ما ها  یادگاری موند

هی … عجب روزگاری بود

دست تو دست هم و غم کمتر بود

اما اون روزا پر زد رفت زود

مونده یادگار

کوچه مردا و عشق لاله زار

خاطراتش واسه هرکی ک داره با عشق

زندگی رو باز میگذرونه

از زمونه خستست نوشته همه دنیاشو پس گرفته

یادگارش این ترانه مونده

از دنیاش و زمونه رونده

میشه دیگه مینویسه می گه باقیش برا من

دست پشت سر ساقیش سلامت

یادش بخیر چه روزگاری بود

روی قلب ما زخم کاری موند

یادش بخیر یه یاد یاری بود

اونم پر زدو یادگاری موند

یادش بخیر چه روزگاری بود

سر ساقیش سلامت

چه روزگاری بود …

…

میگن مستی گناهه به انگشت ملامت

باید مستا رو حد زد به شلاق ندامت

سبوی ما شکسته در میکده بسته

امید همه ی ما به همت تو بسته

به همت تو ساقی تو که گره گشایی

تو ذات وفایی همیشه یار مایی

همه به جرم مستی سر دار ملامت

میمیریم و میخونیم سر ساقی سلامت

وای سر ساقی سلامت

تا اومدم که پاک کنم اشکاتو از رو گونه هات

رویامو از شبم نگیر ستاره هام پرپر میشن

منو از خودم رها کن که هوای تازه میخوام

با توام با توام اما خیلی وقته خیلی تنهام

تا اومدم که پاک کنم اشکاتو از رو گونه هات      گفتی بزار گریه کنم سر بزارم رو شونه هات

کجا میخوای سفر کنی جای تو آغوش منه

همه جا هستمو نیستم با همه هستمو تنهام

خسته و زخمی زخمی ابری ابریه چشمام

♫♫♫